2025

Hij is er! Mijn 45e boek!
En hij is prachtig! De cover is echt magisch mooi. En de tekeningen in het binnenwerk zijn geweldig. Danielle Futselaar heeft echt fantastisch werk geleverd. Ik ben er zo trots op!
Dit is het boek dat ik als kind had willen lezen. Ik hoef het niet meer te lezen, ik weet al enigszins wat er gebeurt 🙂
Maar mochten jullie nieuwsgierig zijn…

𝐷𝑢𝑛𝑎 𝑖𝑠 𝑒𝑙𝑓. 𝐿𝑎𝑡𝑒𝑟 𝑤𝑖𝑙 𝑧𝑒 𝑟𝑖𝑑𝑑𝑒𝑟 𝑤𝑜𝑟𝑑𝑒𝑛. 𝑁𝑎 𝑑𝑒 𝑑𝑜𝑜𝑑 𝑣𝑎𝑛 ℎ𝑎𝑎𝑟 𝑜𝑢𝑑𝑒𝑟𝑠 𝑣𝑒𝑟ℎ𝑢𝑖𝑠𝑡 𝑧𝑒 𝑛𝑎𝑎𝑟 ℎ𝑒𝑡 𝑊𝑎𝑡𝑒𝑟𝑤𝑒𝑒𝑠ℎ𝑢𝑖𝑠 𝑜𝑝 𝑒𝑒𝑛 𝑒𝑖𝑙𝑎𝑛𝑑 𝑖𝑛 ℎ𝑒𝑡 𝑍𝑖𝑙𝑣𝑒𝑟𝑚𝑒𝑒𝑟. 𝑉𝑜𝑙𝑔𝑒𝑛𝑠 ℎ𝑎𝑎𝑟 𝑏𝑒𝑠𝑡𝑒 𝑣𝑟𝑖𝑒𝑛𝑑𝑖𝑛 𝑀𝑒𝑛𝑡ℎ𝑒 ℎ𝑢𝑖𝑠𝑡 𝑒𝑟 𝑒𝑒𝑛 𝑚𝑜𝑛𝑠𝑡𝑒𝑟 𝑖𝑛 ℎ𝑒𝑡 𝑤𝑎𝑡𝑒𝑟, 𝑑𝑎𝑡 𝑤𝑒𝑒𝑠𝑘𝑖𝑛𝑑𝑒𝑟𝑒𝑛 𝑜𝑝𝑒𝑒𝑡. 𝑂𝑛𝑧𝑖𝑛, 𝑑𝑒𝑛𝑘𝑡 𝐷𝑢𝑛𝑎, 𝑡𝑜𝑡 𝑀𝑒𝑛𝑡ℎ𝑒 𝑝𝑙𝑜𝑡𝑠𝑒𝑙𝑖𝑛𝑔 𝑣𝑒𝑟𝑑𝑤𝑖𝑗𝑛𝑡. 𝑅𝑖𝑑𝑑𝑒𝑟 𝐷𝑢𝑛𝑎 𝑔𝑎𝑎𝑡 𝑜𝑝 𝑜𝑛𝑑𝑒𝑟𝑧𝑜𝑒𝑘 𝑢𝑖𝑡, 𝑚𝑎𝑎𝑟 𝑤𝑖𝑒 𝑔𝑒𝑙𝑜𝑜𝑓𝑡 ℎ𝑎𝑎𝑟 𝑎𝑙𝑠 𝑧𝑒 𝑑𝑒 𝑣𝑒𝑟𝑠𝑐ℎ𝑟𝑖𝑘𝑘𝑒𝑙𝑖𝑗𝑘𝑒 𝑤𝑎𝑎𝑟ℎ𝑒𝑖𝑑 𝑜𝑛𝑡𝑑𝑒𝑘𝑡?

𝗪𝗮𝘁𝗲𝗿𝘄𝗲𝘇𝗲𝗻 is een spannend avonturenverhaal in een middeleeuwse sfeer. Voor iedereen vanaf 10 jaar die van magie, monsters en mysteries houdt.
𝗪𝗮𝘁𝗲𝗿𝘄𝗲𝘇𝗲𝗻 is vanaf nu bij iedere (online) boekhandel te koop en kost € 19,95. Wil je hem met een handtekening? Stuur dan een mail.

Ik ga genieten van mijn nieuwste aanwinst en zal proberen er niet op te kwijlen. Maar hij is zo mooi, zo mooi...

En vergeet niet: MONSTERS BESTAAN, NET ALS MONSTERLIJKE MENSEN

Een paar dagen geleden kreeg ik van de uitgever te horen dat mijn boek 4328. Dochter van een zwarthemd bijna was uitverkocht. Omdat het best lang geduurd heeft voordat de eerste druk was uitverkocht, komt er geen tweede. Wat natuurlijk heel jammer is, maar het is ook wel weer mooi dat de eerste druk helemaal is uitverkocht.
Ik werd door de uitgever op de hoogte gehouden: we hebben er nog 10, we hebben er nog 7, we hebben er nog 5 en toen was het op.
Zelf had ik nog twee exemplaren in de kast staan. Nadat ik een berichtje op Facebook zette, waren er meerdere gegadigden. Eén boek heb ik nog verkocht, die andere hou ik zelf, voor je weet maar nooit. Want stel dat er toch ooit een producent naar me toe komt die mijn boek wil verfilmen, dan moet ik toch nog wel een exemplaar hebben 🙂
Dus het laatste exemplaar staat nu zielig alleen in de kast. Ik hoop natuurlijk dat die filmproducent snel komt…

Castlefest 2025 was weer een groot feest. We hebben zon gehad. En regen. En zon. En regen.
Zoals vorig jaar stond ik onder de beschermende zeildoeken van Celtica Publishing, die met twee rollen ducktape waterdicht waren gemaakt. Het werd soms nog behoorlijk warm achter de kraam!
Ik heb weer veel oude bekenden gesproken, fans gezien die smachtend naar een nieuw boek van mij naar me toe kwamen en veel nieuwe, bijzondere mensen ontmoet.
De meest bijzondere ontmoeting was toch wel met vader Roderick Vonhögen. Hij droeg wel het witte boordje van een priester, maar ja, er lopen ook monniken rond, dus ik had geen idee of dat zijn outfit was, of dat hij een echte priester was. Dat boeide ook niet, we raakten heel gezellig in gesprek over de boeken die ik geschreven heb over de heksenvervolgingen. En na een geanimeerd gesprek zei hij ineens: ik maak filmpjes voor op internet. Zou ik jou mogen filmen?
Natuurlijk! Dus daarna deden we het gesprek nog een keertje over. In het Engels, want hij heeft nou eenmaal een heel divers publiek.
Volgens hem ging het als een speer, volgens mij liep ik te hakkelen en naar woorden te zoeken... Hij schreef heel mooie woorden over mij op zijn Substack.
Bianca Mastenbroek’s career reminds us that creativity adapts, even in the face of obstacles. Her stories of witch trials and scapegoats don’t just illuminate the past—they warn us about the present. And her own perseverance proves something equally important: that when passion is strong enough, the voice will always find a way.
En het filmpje staat op YouTube.


Maar Castlefest 2025 bracht nog veel meer memorabele momenten. Natuurlijk heb ik veel tijd achter de kraam doorgebracht, maar ik heb ook tijd genomen om zelf over het terrein te wandelen en te genieten van de festiviteiten.
Zo kwam ik daar ineens de Duct tape boys tegen. Nu moeten jullie weten: ik ben opgegroeid in een duct tape familie. Er is geen stroomkabel in mijn ouderlijk huis waar geen duct tape omheen zit. Zelf ga ik ook nooit op pad zonder een rol duct tape in mijn tas. Dus toen ik de duct tape boys zag, wilde ik natuurlijk met hen op de foto. En nadat ik trots had laten zien hoe mijn trouwe rolstoel bij elkaar wordt gehouden met duct tape, werd ik helemaal goedgekeurd door de heren. Ik had met ze mee gemogen maar ik moest weer naar mijn kraam...
Daar kwam op een gegeven moment een jonge dame naar me toe met de vraag: bent u de auteur van Vuurproef? Nadat ik geknikt had, riep ze: Wilt u mij nooit meer zo laten huilen? Ze had mijn boek twee keer gelezen en was twee keer in tranen uitgebarsten. Daar kon ik me moeilijk voor verontschuldigen aangezien dat mij niet spijt. Dus ik zei: Ik ben blij dat het je zo geraakt heeft.
En toen vroeg ze of ik nog zo'n afschuwelijk boek had. Ik wist meteen welke: Tisquantum. Nadat ze de achterkant had gelezen had ze al de rillingen. Zij ging juichend met mijn boek weg.
Daar doe je het voor als auteur!

Op 9 juni vond het fantasy festival Novio Magica plaats in de binnenstad van Nijmegen. Hart van het centrum was de prachtige Stevenskerk, waar ik een mooie stand met boeken had. Alleen kon ik daar niet heel veel achter staan, aangezien de organisatie een druk programma voor mij had bedacht.
Het festival begon om 13:00 uur en om 13:30 uur zat ik samen met moderne heks Susan Smit en auteur Jente Posthuma in een panel over hekserij en vrouwenonderdrukking. De zaal was afgeladen! Niet alleen alle stoelen waren bezet, daar achter stonden mensen samen gedromd en zelfs in de deuropening en daar weer achter. Heel gaaf om zo'n groot publiek te hebben!
De twee dames naast mij hadden iets meer te zeggen dan ik, maar ik had een geheim wapen: een fragment uit mijn 𝑉𝑢𝑢𝑟𝑝𝑟𝑜𝑒𝑓. Aan het einde van het panel mocht ik dat voorlezen en toen was de zaal even helemaal stil. Waarna ik een groot applaus kreeg en de moderator van het panel een beetje beduusd zei: ja, dat vat wel samen waarover wij het het afgelopen half uur gehad hebben.
Soms heb je niet veel woorden nodig, alleen een goede scène! Daarna kon ik nog heel even achter mijn stand te kruipen, waar een verrassing op mij wachtte: de uitgeefster van Uitgeverij Lemniscaat! Ik had haar nog niet in het echt kunnen ontmoeten, dus het was heel leuk om haar te spreken. Ook al was het kort. Zij moest door naar een boekpresentatie en ik moest van locatie wisselen, want ik ging een workshop geven.
Nu is Nijmegen echt een heel mooie stad. Alleen wat minder als je in een rolstoel zit. Ik was al gewaarschuwd door een vriendin, alleen hielp die waarschuwing niet heel erg (eigenwijs misschien). Degene die ons begeleidde wilde de drukte op de markt voorkomen en had daarom een andere weg bedacht. Hij had zich alleen niet gerealiseerd dat super steile weggetjes, scheve stoepen en hobbelkeitjes een ramp zijn als je in een rolstoel zit.
Meer dood dan levend kwam ik aan op de tweede locatie waar ik de workshop 𝗦𝗽𝗶𝗰𝘆 𝗳𝗮𝗻𝘁𝗮𝘀𝘆 ging geven. Net als de vorige keer dat ik deze workshop gaf, waren er een aantal mensen die heel graag mee wilden doen maar die geen kaartje hadden. Dus ik heb wat illegalen binnengelaten 🙂
De workshop ging goed en er werd fanatiek geschreven (en geprotesteerd toen ik zei dat de tijd om was). Er zijn weer veelbelovende scènes uitgekomen, een aantal die een plekje moeten gaan krijgen in een groter verhaal. Dus wie weet, lees ik die scènes over een jaar of twee terug in boekvorm.
Na de workshop gingen we wel door de drukte terug naar de kerk om nog een aantal boeken te verkopen aan liefhebbers.
Uiteindelijk ging ik gesloopt maar met een heel tevreden gevoel terug naar huis!
Nog even de complimenten aan de organisatie! Alles was fantastisch geregeld, goed gecommuniceerd en ook super dat ze ons voorzagen van een lekker broodje, wat drinken en zelfs een zakje chips (ja, dat waren de extra punten).
Geweldige mensen en een geweldig festival. Of ik nou word uitgenodigd of niet, volgend jaar ga ik weer!

Ik mag hem jullie eindelijk laten zien!
De geweldige, prachtige, betoverende, sprookjesachtige, magische, spannende en mysterieuze cover van 𝗪𝗮𝘁𝗲𝗿𝘄𝗲𝘇𝗲𝗻.
Geïllustreerd door niemand minder dan Danielle Futselaar.
Ik ben er zo ongelofelijk blij mee! Dit boek gaat zo ongelofelijk mooi worden!
Op dit moment leg ik met de redacteur de laatste hand aan de tekst. Dan wordt het boek opgemaakt (Daniëlle heeft ook nog een paar gave illustraties voor het binnenwerk gemaakt) en dan gaat het naar de drukker.
In september moet het in de boekhandel liggen. Ik kan niet wachten! Ik hoop jullie ook niet 🙂

Tweede pinksterdag, maandag 9 juni, mag ik acte de présence geven op het fantasyfestival 𝗡𝗼𝘃𝗶𝗼 𝗠𝗮𝗴𝗶𝗰𝗮 in Nijmegen.
Samen met niemand minder dan moderne heks Susan Smit en auteur Jente Posthuma zit ik in een 𝗽𝗮𝗻𝗲𝗹 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝗵𝗲𝗸𝘀𝗲𝗿𝗶𝗷.

Vroeger werd er met grote argwaan naar heksen gekeken. Tussen 1427 en 1782 werden tussen de dertigduizend en zestigduizend mensen geëxecuteerd wegens verdenking van hekserij. Nog vele anderen zijn voor het gerecht gedaagd. Hoewel het merendeel van hen vrouw was, werden er ook mannen geëxecuteerd. In sprookjes of fictieboeken zijn heksen vaak het kwaadaardige personage. Maar is dat wel terecht? De laatste jaren is er een kentering gaande. Zijn heksen niet gewoon mensen met sterke, maar ook spirituele karakters?

Aangezien ik twee historische romans heb geschreven over de heksenvervolgingen in Brabant en daarvoor aardig wat verslagen uit die tijd heb doorgenomen, heb ik daar wel een idee van. Ik ben heel benieuwd hoe de andere twee dames uit het panel daar tegenaan kijken.
Na het panelgesprek zullen wij met zijn drieën onze boeken signeren en niet veel later ga ik van het heksenvuur naar een heel ander vuur, want dan geef ik de 𝘀𝗰𝗵𝗿𝗶𝗷𝗳𝘄𝗼𝗿𝗸𝘀𝗵𝗼𝗽 ‘𝗦𝗽𝗶𝗰𝘆 𝗳𝗮𝗻𝘁𝗮𝘀𝘆’. Oftewel: hoe schrijf je een vurige, erotische fantasyscène?
Twee heel verschillende programmaonderdelen, toch hebben ze één ding gemeen: de kracht van de vrouw. Dus die ga ik uitdragen tweede pinksterdag!
Ik heb er al heel veel zin in.
Kijk op www.noviomagica.nl voor het hele programma en hopelijk zie ik je daar.

Yes! IK MAG HET VAN DE DAKEN SCHREEUWEN!
Ik heb gisteren een contract getekend bij Uitgeverij Lemniscaat. Mijn boek 𝗧𝗶𝗺𝘀 𝘀𝘁𝗶𝗹𝗹𝗲 𝘀𝗰𝗵𝗿𝗲𝗲𝘂𝘄 komt in het voorjaar van 2026 uit.
Mijn hoofdpersoon Tim schreeuwt niet zo hard, maar ik wel, want ik ben super, super trots. En ontzettend blij dat Monique Dozy de illustraties gaat maken.
Het wordt echt een prachtig boek!

© Foto Rody Bal (met een beetje heel slechte Photoshop van mij)

13 april was de jaarlijkse Kivadag, georganiseerd door Stichting de Kiva, een stichting die zich inzet voor de hedendaagse Indianen. Vorig jaar was ik daar voor het eerst uitgenodigd en toen vond ik het al een bijzondere ervaring. Mijn tweede keer voelde als een warm thuiskomen. Ik werd door heel veel mensen onthaald en begroet alsof ik er al jaren bij hoor.

Ik had mijn drie indianenboeken meegenomen, wat beeldjes en 2 schilderen van twee van mijn indiaanse hoofdpersonen.
De dag begon meteen goed met de ontmoeting met een heel bijzondere man die spontaan alle drie mijn boeken kocht en later ook nog een schilderij. (Het andere schilderij heeft ook een ontzettend mooie bestemming gekregen.) En omdat hij er zo blij mee was, kreeg ik ook nog een doos eieren van zijn eigen kip. Zo lief!

Vanuit de (geweldige) organisatie werden er aardbeien uitgedeeld. Een traktatie voor zowel de standhouders als de bezoekers. Vanuit de indiaanse filosofie: samen delen en geven en niet alleen maar nemen.

De hele dag werden er ook verhalen gedeeld.

De eerste spreker was PhD Richard Grounds, een heel bijzondere man van de Yuchi-stam. Hij zet zich al zijn hele leven in voor het behoud van hun taal, die schijnbaar heel bijzonder is omdat hij met geen enkele andere taal verwant is. De koloniale Amerikanen hebben hun best gedaan om de Indianentalen uit te roeien en ook deze taal werd door bijna niemand meer gesproken. Nu worden kinderen er mee opgevoed en is er een speciale school. Ze hebben zich de taal eigengemaakt op basis van mondelingen overlevering en deze man heeft daar eigenhandig een grammatica en schrift bij gemaakt. Wat natuurlijk ongelofelijk gaaf en knap is!
Hij bracht ons ook nog even in herinnering hoe goed de Amerikaanse propaganda werkt, ook nu nog. Hij liet ons de zin aanvullen: the only Good Indian is a...
En ja, die konden we dus in koor aanvullen. Wij, kilometers ver weg, over de oceaan, hebben de boodschap begrepen. Hoe moet dat zijn en voelen voor de indianen daar? Voor de jeugd? Die hebben de boodschap dus ook begrepen en voelen dat tot in hun botten.
Het was wel weer even een realisatiemomentje.

Tussen de lezingen door racete ik naar mijn kraam om boeken te verkopen. Zo leuk dat er weer zoveel mensen heel enthousiast weg gingen met een boek (of twee) van mij.

De tweede lezing werd gegeven door illustrator Ben Huisjes. Hij wil al jaren een strip maken over de blackfeet Indianen. Hij deed grondig research, ging zelfs bij de blackfeet op bezoek en ging enthousiast aan de slag, maar toen liep hij helemaal vast.
Al een tijdje geleden nam hij contact met mij op. En toen ik doornam wat hij gemaakt had, snapte ik wel waarom hij was vastgelopen 🙂 Dus we besloten onze krachten te bundelen en hebben inmiddels het verhaal aardig uitgewerkt tot iets wat een hele mooie strip kan worden! Dus hij vertelde enthousiast over het proces, en dat ik zo streng voor hem ben 🙂

Mijn schilderijen gingen op weg naar een nieuw huis. Eentje helemaal met de trein en die schijnt behoorlijk wat bekijks getrokken te hebben. Ik ging naar huis met heel veel indrukken, mooie en ook trieste verhalen, volop inspiratie en een paar dozen heerlijke aardbeien.

Ze zeggen wel eens: er heerst nergens zo'n bijzondere sfeer als op het fantasy festival Castlefest. Nou... De sfeer op de Kivadag is nóg fijner. Bedankt Anja en de andere organisatoren, maar ook een warm dankjewel voor iedereen die er was!
Met elkaar kun je echt iets moois en goeds doen. Dat gevoel raken we nog wel eens kwijt hier...

Op 26 maart mocht ik Nova Spark representeren tijdens de ladies night van het ATLAS Theater in Emmen. Een prikkelende avond, met de show Thunder from down under. De zaal was uitverkocht, dus helaas mochten de standhouders niet stiekem een kijkje nemen.
Toch hebben we wel een glimpje kunnen opvangen: de heren liepen (in ontbloot bovenlijf) soms van de ene verdieping van de zaal naar de andere via de foyer waar wij stonden.
Helaas stond ik helemaal achterin (ik heb al geregeld dat ik volgend jaar tegenover de trap mag staan). Maar zodra ik gegil en gegiechel hoorde, kon ik toch even gluren.

En, ik ken de medewerkers daar inmiddels een beetje aangezien wij regelmatige bezoekers zijn. Dus die kwamen allemaal ook even kletsen bij de stand. Een van hen sleurde mij na afloop mee naar beneden, de zaal in, toen de heren nog foto's aan het maken waren met het publiek. ‘Wil je ook op het podium?’ Nou, dat hoefde dan weer niet. Maar wel geweldig dat ze het aanbood en dat ik van dichtbij kon besluiten dat ik toch met mijn eigen vent naar huis ging.

Er zaten 748 vrouwen en welgeteld 2 mannen in de zaal. En jullie geloven het niet, maar precies een van die mannen won tijdens de loterij de bundel Liefde, Lust en Lachrimpels. Zijn vriendin was erbij toen hij zijn prijs kwam ophalen, en ik geloof dat ze allebei even nieuwsgierig en blij waren. Dus die bundel is goed terechtgekomen.

Ik heb een super leuke avond gehad, heel leuke mensen ontmoet en gesproken en natuurlijk weer een mooi stapeltje boeken verkocht.

Als experiment hadden we een inpakservice voor de boeken en een mevrouw wilde de bundel wel graag mooi ingepakt cadeau doen aan haar man! (Zij was ook nog zo lief om na de voorstelling haar borrelplankje met ons te delen.)

De organisatie was fantastisch! Complimenten voor Femke van het Atlastheater.

In het kader van het thema van de boekenweek, je moerstaal, interviewde uitgeverij De Vier Windstreken een aantal auteurs over het taalgebruik in hun boeken en hoe ze omgaan met alle veranderingen in onze taal.
Ik mocht ook iets zeggen 🙂

Ik ben mega blij! Uitgeverij Clavis gaat mijn nieuwe boek 𝗪𝗮𝘁𝗲𝗿𝘄𝗲𝘇𝗲𝗻 uitgeven! Het komt dit najaar al uit.
En die planning had niet beter gekund, met het thema van de kinderboekenweek: vol avontuur. Want als er iemand een spannend en magisch avontuur beleeft, is het wel Duna, de hoofdpersoon van 𝗪𝗮𝘁𝗲𝗿𝘄𝗲𝘇𝗲𝗻.

En ik ben dubbel blij, want niemand anders dan Danielle Futselaar mag de cover maken! Ik ben een groot fan van haar werk. 𝗪𝗮𝘁𝗲𝗿𝘄𝗲𝘇𝗲𝗻 is sprookjesachtig en magisch en monsterlijk, en ik weet zeker dat Danielle daar iets prachtigs van weet te maken. Dus ik kan niet wachten…

Zo leuk! Ik vond mezelf in de brievenbus 🙂

Een paar weken geleden werd ik geïnterviewd door de hoofdredacteur van Support Magazine. We hadden een erg leuk gesprek over mijn boeken, mijn toekomstplannen en over hoe ik schrijf.

Daarna kwam fotograaf Rody Bal die mij een hele ochtend liet poseren. Hij maakte er echt werk van. En nu sta ik ineens op de cover van het magazine. Voel ik me een heuse covergirl.

Het interview is ook superleuk geworden, vier pagina's lang met ook nog eens twee prachtige foto's en de kopjes in bijpassend roze. Klik op de foto hieronder om het hele artikel te lezen.

Geweldige reclame voor mij en mijn boeken!

15 februari was de Middag van het Fantastische Boek in de bibliotheek in Utrecht. Ik mocht daar een workshop seksscenes schrijven (ik benoem het maar even plat) geven. De workshop was helemaal volgeboekt. Er stonden zelfs mensen op de reservelijst. Een dame wilde zo graag meedoen dat ze al een half uur van tevoren stond te wachten in de hoop dat er iemand zou uitvallen. Maar iedereen kwam. Ik vond dat haar enthousiasme beloond moest worden en gaf haar een illegaal plekje.

De workshop zelf ging hartstikke goed. Iedereen ging ook heel dapper aan het schrijven en toen ik meldde dat het tijd werd om af te ronden werd er vanaf verschillende kanten geroepen: Nee!

Zonder schaamte zijn er scènes voor gelezen en geanalyseerd. Mooie, spannende, originele en sexy scènes. Scenes met heel veel potentie! Dus ik hoop dat de deelnemers van de workshop er verder mee gaan.

In de centrale hal van de bibliotheek was ook een fantasymarkt waar boekhandel Broese een heel mooie stand had met de prachtigste fantsyboeken. Er lagen 2 grote stapels van mijn Zirakel. En helemaal vooraan lag Liefde, lust en lachrimpels van Nova Spark. Die stapel was al flink geslonken toen de foto gemaakt werd!

Het was een superleuke en geslaagde dag!

2025 begon voor mij goed met een 5-sterrenrecensie voor Duivelse meiden. Auteur Suzanne Wouda noemde het boek hartverscheurend op Hebban:

Duivelse meiden vertelt het verhaal van Tasmara, die er op school dolgraag bij wil horen. Helaas is dat best lastig. Ze heeft geen vlotte babbel of dure kleren. Ze is wel goed in fotograferen en zo weet ze toch een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje te krijgen. Maar zijn de meiden haar echt goedgezind?
Tasmara bezoekt een tentoonstelling over heksenvervolgingen in de 16e eeuw in Kasteel Cranendonck en raakt in de ban van het verhaal van Heylken, een meisje dat samen met haar moeder van hekserij werd beschuldigd.
Bianca Mastenbroek vertelt ook dát verhaal in haar boek. Er zitten veel parallellen tussen de beide meiden, want ze krijgen allebei te maken met sociale druk. Hoe dat zit wordt op een spannende en indrukwekkende manier uitgelegd in het boek.
Heel knap is hoe het verhaal van Heylken wordt opgebouwd. Bianca maakt het allemaal geloofwaardig en hartverscheurend. Als lezer moet je steeds even naar adem happen, en gelukkig kun je het verleden dan even achter je laten en verder lezen in het verhaal van Tasmara. Mooi gedaan.

Ik wens al mijn lezers een fantastisch nieuwjaar!

Ik kijk uit naar 2025, want dan komt mijn nieuwe boek Waterwezen uit bij uitgeverij Clavis. Het is een ‘klassiek’ avonturenverhaal voor kinderen vanaf 10 jaar. Het verhaal speelt zich af in een sprookjesachtige, middeleeuwse setting, waar ridders, monsters en magie heel normaal zijn. De hoofdpersoon is Duna, een weesmeisje dat later ridder wil worden. Zij woont in het Waterweeshuis, omringt door een idyllisch meer, alleen verdwijnen er regelmatig kinderen. Er wordt gefluisterd dat het monster in het meer ze opvreet. Als haar beste vriendin Menthe verdwijnt, gaat ‘ridder’ Duna op queeste.

Ondertussen begin ik aan een nieuw avonturenverhaal, een piratenboek! Een van de hoofdpersonen is Valse Toon, de meest gevreesde piraat van de wereldzeeën. Niemand die het tegen hem op durfde te nemen heeft het overleefd. Toch gaat mijn andere hoofdpersoon Lila het proberen. Ze moet wel…

Ik heb ontzettend veel zin in dit avontuur. En wie weet wat 2025 nog meer gaat brengen…